Przeciążenie ścięgien mięśni kulszowo - goleniowych

Przeciążenie ścięgien mięśni grupy kulszowo-goleniowej (mięśnia dwugłowego uda, mięśnia półścięgnistego i półbłoniastego) w rejonie ich przyczepu początkowego może pojawić się w okolicy guza kulszowego. Zwykle występują one na skutek niewłaściwego leczenia nagłego zerwania lub częściej w wyniku długotrwałego przeciążenia. Taki typ przeciążenia często spotkany jest u sprinterów oraz w sportach, którym towarzyszy bieg, gwałtowne wyhamowywanie prędkości biegu i nagła zmiana pozycji ciała w ruchu. Dolegliwości bólowe mogą pojawić się w sposób nagły, jednak częściej ulegają one zaostrzeniu po wykonaniu kilku serii sprintów.

W czasie badania można zaobserwować lokalnie zwiększoną tkliwość oraz ból, które pojawiają się podczas rozciągania mięśni kulszowo-goleniowych oraz testach oporowanego zginania kolana. Zmiany patologiczne wykrywa się w okolicy miejsca przyczepu ścięgien grupy kulszowo-goleniowej do guza kulszowego lub przejścia ścięgna w mięsień. Pomocne jest wykonanie badania USG.

Początkowa faza terapii powinna być nakierowana na technik terapii manualnej z szczególnym naciskiem na terapię tkanek miękkich, masażu poprzecznego ścięgna, terapii punktów spustowych, technik poizometrycznej relaksacji mięśni i mięśniowo-powięziowego uwalniania. Nieprawidłowości w rejonie przejścia mięśnia w ścięgno oraz w obszarze samego mięśnia można leczyć poprzez zastosowanie delikatnego rozciągania i rolowania.
Kolejna faza nakierowana jest na wzmocnienie i uelastycznienie mięśni kończyny dolnej z szczególnym naciskiem na poprawę wytrzymałości ekscentrycznej mięśni grupy kulszowo-goleniowej oraz rozluźnieniu mięśni antagonistycznych, takich jak mięsień lędźwiowy oraz mięsień czworogłowy uda. Nie wolno zapominać o poprawieniu stabilizacji centralnej tułowia. Fizjoterapię można uzupełnić o serię zabiegów fali uderzeniowej.