Profesjonalna

Oto kilka kluczowych elementów rehabilitacji uroginekologicznej u kobiet:

• Ocena – Pierwszym krokiem jest dokładna ocena i diagnoza problemów pacjentki. Fizjoterapeuta specjalizujący się w uroginekologii przeprowadza wywiad, badanie fizykalne i ewentualnie badania dodatkowe, takie jak badanie urodynamiczne, które pomaga ustalić rodzaj i przyczynę problemów,
• Ćwiczenia mięśni dna miednicy (mięśni Kegla) – Wiele pacjentek potrzebuje specjalnych ćwiczeń mięśni dna miednicy w celu ich wzmocnienia, a zarazem uelastycznienia, aby zwiększyć wytrzymałość przepony moczowo – płciowej, która stabilizuję narządy miednicy mniejszej. Ćwiczenia te pomagają w leczeniu nietrzymania moczu i obniżenia narządów miednicy. Ćwiczenia Kegla są popularnymi ćwiczeniami do wzmacniania mięśni dna miednicy. Pacjentki uczą się, jak wykonywać te ćwiczenia poprawnie, napinając właściwe grupy mięśniowe. W FIZJOSPORT nie zleca się ćwiczeń bez wcześniejszej obiektywnej kontroli napięcia mięśni dna miednicy ponieważ nieprawidłowo wykonywane nie dają efektu terapeutycznego, a dodatkowo mogą powodować nasilenie objawów,
• Terapia manualna – Fizjoterapeuci specjalizujący się w rehabilitacji uroginekologicznej wykonują różnego rodzaju techniki terapii manualnej oraz techniki pracy na powłokach brzusznych i miednicy aby poprawić elastyczność i funkcję mięśni i tkanek. Terapia manualna zmniejsza napięcia w tkankach oraz przywraca prawidłowy balans mięśniowy, co przekłada się między innymi na zmniejszenie bólu w okolicach intymnych i poprawę funkcji,
• Terapia manualna dopochwowa – Fizjoterapeuci uroginekologiczni pracują również technikami terapii manualnej wewnątrzpochwowo, aby poprawić elastyczność i rozluźnić mięśnie i tkanki miednicy mniejszej. Techniki wewnątrzpochwowe są wykonywane delikatnie przy zachowaniu maksimum intymności i poczucia komfortu,
• Biofeedback – To technika, która wykorzystuje sprzęt do pomiaru aktywności mięśni dna miednicy. Pacjentki mogą monitorować te mięśnie i uczyć się, jak prawidłowo kontrolować ich skurcze i relaksację,
• Elektrostymulacja – W niektórych przypadkach elektrostymulacja może być używana do stymulacji i wzmocnienia mięśni dna miednicy i poprawy ich funkcji,
• Trening zachowań – Rehabilitacja uroginekologiczna może również obejmować trening zachowań, takie jak nauka prawidłowego oddawania moczu, aby uniknąć nadmiernego nacisku na mięśnie dna miednicy,
• Zmiany stylu życia – Zmiany w diecie, nawykach żywieniowych i aktywności fizycznej mogą pomóc w zarządzaniu problemami uroginekologicznymi,
• Edukacja – Pacjentki uczą się o swoich problemach i jakie czynniki mogą wpływać na funkcję narządów miednicy. Wiedza ta pomaga w powrocie do zdrowia oraz w profilaktyce.

Rehabilitacja uroginekologiczna jest dostosowywana do indywidualnych potrzeb pacjentek i może obejmować różne techniki, w zależności od diagnozy i stopnia dysfunkcji. Jeśli odczuwasz problemy związane z bólem, dysfunkcją narządów miednicy mniejszej lub osłabieniem mięśni, zachęcamy do skonsultowania się z naszą fizjoterapeutką uroginekologiczną, specjalizującą się w tej dziedzinie fizjoterapii.

3. Obniżenie narządów miednicy mniejszej (wypadanie macicy, pęcherza, odbytnicy) – Wynika z osłabienia struktur podporowych dna miednicy, w tym więzadeł, powięzi oraz mięśni, co prowadzi do stopniowego obniżania się narządów wewnętrznych, a nawet ich wypadania. Może to powodować uczucie ciężkości, pełności w pochwie, dyskomfort, trudności w oddawaniu moczu lub stolca, nietrzymanie moczu, gazy, a także ból podczas współżycia.
4. Bóle miednicy mniejszej – Mogą mieć różne przyczyny, w tym nadmierne napięcie mięśni dna miednicy, blizny pooperacyjne lub powikłania po porodzie. Często towarzyszą im bolesne miesiączki, dyskomfort podczas współżycia oraz przewlekły ból dolnej części pleców (odcinka lędźwiowego kręgosłupa).
5. Endometrioza – To choroba o podłożu autoimmunologicznym, w której dochodzi do przerostu endometrium. Powoduje to przewlekły stan zapalny, który może prowadzić do bólu, zrostów i problemów z płodnością. Niestety objawy choroby często są ignorowane, a pacjentka nie zdaje sobie sprawy, że za ich występowanie odpowiada endometrioza. Rehabilitacja i fizjoterapia mogą złagodzić jej przebieg, a wraz z odpowiednim leczeniem można zapobiec jej rozwojowi.
6. Bolesne współżycie (dyspareunia) – Może być wynikiem napięcia mięśni dna miednicy, blizn po nacięciu krocza, zmian hormonalnych, suchości pochwy lub urazów poporodowych, czy problemów emocjonalnych. Symptomy bólowe mogą pojawiać się również przed i po stosunku.
7. Pochwica (zespół Mariona-Simsa, vaginismus) – dysfunkcja seksualna polegająca na silnym, bardzo bolesnym, odruchowym, niezależnym od woli skurczu mięśni pochwy, który zamyka jej otwór przy próbie podjęcia stosunku, co uniemożliwia wprowadzenie członka do pochwy.
8. Vulvodynia (wulwodynia) – to przewlekły ból lub dyskomfort w okolicy sromu (zewnętrznych narządów płciowych kobiety), który utrzymuje się przez co najmniej 3 miesiące i nie ma wyraźnej przyczyny, takiej jak infekcja, uraz czy choroba skóry.
9. Rozejście mięśnia prostego brzucha (diastasis recti) – To problem, który często pojawia się u kobiet po ciąży i polega na osłabieniu oraz rozciągnięciu kresy białej, co prowadzi do osłabienia stabilizacji tułowia, bólu pleców i problemów z funkcjonowaniem mięśni brzucha.
10. Blizny po cesarskim cięciu lub nacięciu krocza – Mogą powodować dolegliwości bólowe, uczucie ciągnięcia, ograniczoną ruchomość oraz wpływać na funkcję mięśni dna miednicy. Terapia blizn obejmuje mobilizację, masaż oraz techniki poprawiające elastyczność tkanek.
11. Problemy związane z ciążą i połogiem – W czasie ciąży kobiety mogą doświadczać bólu kręgosłupa, przeciążeń mięśni dna miednicy, nietrzymania moczu oraz nadmiernego napięcia mięśniowego. W połogu kluczowe jest przywrócenie prawidłowej funkcji mięśni dna miednicy i brzucha oraz profilaktyka dalszych problemów zdrowotnych.
12. Zaparcia i problemy z oddawaniem stolca – Zaburzenia pracy mięśni dna miednicy mogą prowadzić do problemów z wypróżnianiem, bolesnych zaparć oraz uczucia niepełnego opróżnienia jelit. Terapia obejmuje naukę prawidłowej pracy mięśni, techniki oddechowe i zmiany w nawykach toaletowych.

• Przewlekłe schorzenia – Choroby przewlekłe, takie jak cukrzyca, otyłość i przewlekła obturacyjna choroba płuc, mogą zwiększać ryzyko problemów uroginekologicznych.
• Chirurgia miednicy – W niektórych przypadkach operacje w obrębie miednicy, na przykład usunięcie macicy (histerektomia) lub zabiegi w obszarze narządów miednicy, mogą prowadzić do problemów uroginekologicznych.
• Otyłość – Nadmierna masa ciała może zwiększać nacisk na mięśnie dna miednicy i prowadzić do problemów, takich jak nietrzymanie moczu.
• Palenie tytoniu – Palenie papierosów może wpływać na zdolność organizmu do utrzymania zdrowych tkanek i mięśni w obrębie narządów miednicy.
• Urazy – Urazy miednicy, na przykład w wyniku wypadku samochodowego lub upadku, mogą uszkodzić mięśnie i tkanki w tej okolicy, co może prowadzić do problemów uroginekologicznych.
• Styl życia – Niezdrowy tryb życia, zbyt mała aktywność fizyczna, nieprawidłowe nawyki odżywiania, nadmierne napinanie mięśni podczas defekacji (np. przyspieszanie wypróżnień), a także zła postawa, długotrwałe siedzenie lub stanie mogą przyczyniać się do problemów uroginekologicznych.
• Infekcje i zapalenia – Infekcje układu moczowo-płciowego lub zapalenie narządów miednicy mniejszej mogą prowadzić do problemów i dyskomfortu w obszarze narządów miednicy.