Rejestracja online Sprawdź dodatkowe terminy kontaktując się z rejestracją
Profesjonalna
fizjoterapia
Multimedia
Ikona kontaktu

ZAPYTAJ O TERMIN WIZYTY

+48 734 155 144
Ikona kontaktu

LOKALIZACJA

ul. Mogilska 118, 31 – 445 Kraków

Ikona kontaktu

GODZINY OTWARCIA

pon. – pt. 8:00 – 20:00

Zapalenie kaletki krętarzowej

Zapalenie kaletki krętarzowej (bursitis trochanterica) to jednostka chorobowa, która dotyczy jednej z kaletek maziowych zlokalizowanych w okolicy bocznej części biodra, najczęściej kaletki leżącej nad krętarzem większym kości udowej. Jest to jedna z najczęstszych przyczyn bólu bocznej strony biodra i znacząco wpływa na jakość życia pacjentów – zwłaszcza osób aktywnych fizycznie, sportowców, a także kobiet po 40. roku życia, u których występuje częściej niż u mężczyzn.

 

Charakterystycznym objawem jest ból nasilający się podczas chodzenia, wchodzenia po schodach lub przy dłuższym leżeniu na boku. Utrudnia to codzienne funkcjonowanie, sen i aktywność fizyczną. Mimo że nie jest to schorzenie groźne, jego przewlekły przebieg, częste nawroty i niediagnozowane współistniejące dysfunkcje mogą znacząco obniżyć komfort życia pacjenta.

 

Wielu pacjentów z zapaleniem kaletki krętarzowej otrzymuje początkowo błędną diagnozę, np. rwy kulszowej, zwyrodnienia stawu biodrowego czy problemów z kręgosłupem lędźwiowym. Dlatego kluczowe jest dokładne zrozumienie anatomii i biomechaniki tej okolicy, a także umiejętne przeprowadzenie diagnostyki różnicowej.

Anatomia funkcjonalna

 

Krętarz większy (trochanter major) to masywny wyrostek kostny znajdujący się na bocznej stronie bliższego końca kości udowej. Stanowi on ważne miejsce przyczepu dla mięśni odwodzących i rotujących udo, a jednocześnie znajduje się pod wpływem dużych sił mechanicznych, zwłaszcza podczas chodu, biegania i innych aktywności wymagających zaangażowania obręczy biodrowej. W okolicy krętarza większego znajduje się kilka kaletek maziowych – struktur wypełnionych płynem, które działają jak „poduszki” zmniejszające tarcie między kością a otaczającymi tkankami miękkimi. Najważniejsze z nich to:

  • Kaletka podpasmowa (subgluteus maximus bursa)
    Położona między pasmem biodrowo-piszczelowym a krętarzem większym.
    Jest największą i najczęściej ulegającą zapaleniu kaletką w tej okolicy.
  • Kaletka mięśnia pośladkowego średniego (subgluteus medius bursa)
    Leży pod ścięgnem mięśnia pośladkowego średniego, który również przyczepia się do krętarza większego.
    Może ulec zapaleniu wtórnie do tendinopatii mięśnia pośladkowego średniego.
  • Kaletka mięśnia pośladkowego małego (subgluteus minimus bursa)
    Najmniej powszechna lokalizacja zapalenia.
    Usytuowana głębiej, pod ścięgnem mięśnia pośladkowego małego.

Kaletki te pełnią niezwykle istotną funkcję ochronną i amortyzującą – redukują tarcie oraz rozkładają siły działające w okolicy krętarza podczas ruchu uda. W warunkach fizjologicznych są niemal niewidoczne na badaniach obrazowych, jednak w wyniku przeciążenia, urazu, czy zmian zapalnych mogą się powiększać, wypełniać nadmierną ilością płynu i stać się bolesne. Dodatkowo w okolicy krętarza większego przebiega pasmo biodrowo-piszczelowe (tractus iliotibialis) – długi pas tkanki łącznej łączący grzebień biodrowy z kłykciem bocznym kości piszczelowej. Nadmierne napięcie tego pasma może prowadzić do mechanicznego drażnienia kaletek, co z czasem może wywołać stan zapalny.

 

Warto również wspomnieć o mięśniu pośladkowym średnim i małym, które pełnią kluczową rolę w stabilizacji miednicy podczas chodu i stania na jednej nodze. Ich dysfunkcja (np. osłabienie, tendinopatia, zmiany przeciążeniowe) może bezpośrednio przyczyniać się do powstania zapalenia kaletek, a także towarzyszyć mu jako współistniejące schorzenie.

 

Przyczyny zapalenia

 

Zapalenie kaletki może mieć charakter ostry lub przewlekły i najczęściej wynika z:

  • Przeciążeń mechanicznych (np. długie chodzenie, bieganie, szczególnie po twardych nawierzchniach),
  • Urazów bezpośrednich (np. upadek na bok biodra),
  • Nieprawidłowej biomechaniki chodu lub ustawienia miednicy,
  • Zaburzeń napięcia mięśniowego – osłabienie mięśni pośladkowych, skrócenie pasma biodrowo-piszczelowego,
  • Chorób ogólnoustrojowych (np. reumatoidalne zapalenie stawów, dna moczanowa),
  • Pooperacyjnych zmian w obrębie biodra (np. po endoprotezoplastyce).

 

Objawy kliniczne

 

Typowe objawy zapalenia kaletki krętarzowej to:

  • Ból bocznej części biodra, nasilający się przy ucisku lub leżeniu na chorym boku,
  • Ból przy chodzeniu, szczególnie po schodach lub po dłuższym staniu,
  • Bolesność przy odwodzeniu lub rotacji uda,
  • Wrażenie sztywności i ograniczenia ruchomości w biodrze,
  • Czasem ból promieniujący do uda lub kolana, mogący naśladować rwę kulszową.

Leczenie

1. Postępowanie zachowawcze

  • Odpoczynek i unikanie czynności nasilających ból,
  • Leki przeciwbólowe i przeciwzapalne (np. NLPZ doustnie lub miejscowo).

 

2. Fizjoterapia

  • Rozciąganie pasma biodrowo-piszczelowego i mięśni pośladkowych,
  • Ćwiczenia wzmacniające mięśnie pośladkowe (szczególnie średni i mały),
  • Terapie manualne, suche igłowanie, terapia punktów spustowych,
  • Techniki poprawiające biomechanikę chodu,
  • Laser wysokoenergetyczny, fala uderzeniowa, ultradźwieki, elektroterapia, krioterapia,
  • Zastosowanie tapingu – w celu zmniejszenia napięcia i odciążenia chorej okolicy.

 

3. Iniekcje

  • Zastrzyki z glikokortykosteroidami (np. triamcynolon z lignokainą) do kaletki – skuteczne w łagodzeniu stanu zapalnego,
  • W niektórych przypadkach – zastrzyki z osocza bogatopłytkowego (PRP).

Różnicowanie

 

W diagnostyce różnicowej należy uwzględnić:

  • Tendinopatie mięśni pośladkowych,
  • Zespół pasma biodrowo-piszczelowego,
  • Zwyrodnienie stawu biodrowego,
  • Zespół bólu mięśniowo-powięziowego,
  • Rwę kulszową,
  • Złamania zmęczeniowe szyjki kości udowej.

 

Rokowanie i prewencja

 

Rokowanie w zapaleniu kaletki krętarzowej jest zazwyczaj bardzo dobre – większość pacjentów wraca do pełnej sprawności przy odpowiednim leczeniu zachowawczym. Kluczowe znaczenie ma jednak:

  • Edukacja pacjenta w zakresie ergonomii ruchu,
  • Unikanie długotrwałych przeciążeń,
  • Utrzymywanie prawidłowej masy ciała,
  • Systematyczne wzmacnianie mięśni biodra i miednicy.