Ból w rejonie stawów krzyżowo-biodrowych i pośladka

Pacjenci z bólem w rejonie stawów krzyżowo-biodrowych opisują najczęściej dolegliwości bólowe odczuwane w rejonie poziomu L5. Problemy te odczuwane są zazwyczaj jednostronnie, choć mogą występować również obustronnie. Dolegliwości rzutują często do pośladka, pachwiny i tylnej strony uda. Wyjątkowo ból rzutowany może być odczuwany w rejonie moszny lub okolicy warg sromowych.

Dysfunkcja, ból w rejonie stawów krzyżowo-biodrowych może być związana z nieprawidłową ruchomością (hipo- lub hipermobilnością) w rejonie miednicy, odcinka lędźwiowego kręgosłupa i stawów biodrowych. Nieprawidłowości te prowadzą do przeciążenia struktur stawowych lub okołostawowych. Z tego tez względu staw krzyżowo-biodrowy może przyczyniać się do powstawania dolegliwości bólowych lędźwiowego odcinka kręgosłupa, pośladka, mięśni kulszowo-goleniowych oraz pachwiny. Dokładna etiologia powstawania dysfunkcji stawów krzyżowo-biodrowych jest niejasna. Osteopaci i terapeuci manualni opisują wiele dysfunkcji związanych z ograniczeniem ruchomości, które są spowodowane m. in. przez:

• siły ścinające działające w rejonie kości miednicznej,
• rotację kości biodrowej w kierunku w przód i w tył,
• zamknięcie i otwarcie miednicy,
• skręcenie kości krzyżowej w zgięciu i w wyproście.

Integralną częścią biomechaniki zapewniającej stabilizację stawów krzyżowo-biodrowych jest mechanizm samoryglowania. Zdolność stawów krzyżowo-biodrowych do samoryglowania bazuje na dwóch sposobach stabilizacji: strukturalnym oraz siłowym. Ryglowanie strukturalne przedstawia, w jaki sposób specyficzny kształt oraz ścisłe dopasowanie powierzchni stawowych zapewnia stabilność niezależnie od sił działających z zewnątrz. Ryglowanie siłowe opisuję, w jaki sposób zewnętrzne siły ściskające zapewniają dodatkową (a może i najważniejszą) stabilizację. Powięź i mięśnie znajdujące się w okolicy stawów krzyżowo-biodrowych umożliwiają – dzięki swemu skrzyżowanemu przebiegowi – skuteczny mechanizm samoryglowania i napięcia więzadeł stawów krzyżowo-biodrowych.

Ryglowanie siłowe od strony brzusznej tworzone jest przez mięśnie skośne brzucha zewnętrzne, kresę białą, mięśnie skośne brzucha wewnętrzne i mięsień poprzeczny brzucha. Od strony grzbietowej zamknięcie siłowe zapewniają mięsień najszerszy grzbietu, powięź piersiowo-lędźwiowa, mięsień pośladkowy wielki oraz pasmo biodrowo-piszczelowe. Wszystkie te struktury zapewniają stabiliazację odcinka lędźwiowego kręgosłupa, stawów krzyżowo-biodrowych oraz miednicy. Wykazano również połączenie pomiędzy mięśniami grupy kulszowo-goleniowej a więzadłem krzyżowo-guzowym. Dzięki temu połączeniu mięśnie grupy kulszowo-goleniowej odgrywają rolę w wewnętrznej stabilizacji stawów krzyżowo-biodrowych.  

FIZJOTERAPIA:
Ze względu na złożoność problemu leczenie musi skupić się na całym kompleksie brzuszno-lędźwiowo-krzyżowo-miedniczno-biodrowym. Fizjoterapia ma za zadanie zlikwidowanie ograniczeń, restrykcji tkanki mięśniowej, powięziowej i nerwowej, jak również mobilizację lub odciążenie powierzchni stawowych. Należy wprowadzić trening stabilizacji centralnej, terapię poprawiającą kontrolę kompleksu miedniczno-lędźwiowego (np. metoda PNF). W celu złagodzenia bólu stosuje się terapię tkanek miękkich i likwidację punktów spustowych w mięśniach.