Profesjonalna
fizjoterapia
ZAPYTAJ O TERMIN WIZYTY
+48 734 155 144
LOKALIZACJA
ul. Mogilska 118, 31 – 445 Kraków
GODZINY OTWARCIA
pon. – pt. 8:00 – 20:00
Metody i techniki terapii
Zamknij
Kinesiotaping
Leczenie Autonomicznego Układu Nerwowego (AUN)
Współczesne metody diagnozowania i leczenia tkanek miękkich
Metoda McKenzie
Metoda Mulligan
Metoda FDM (Fascial Distortion Model)
Metoda PNF (Prorioceptive Neuromuscular Facilitation)
Terapia manualna – Szkoła niemiecka
Pinoterapia (Pinopresura)
Suche igłowanie (Dry needling)
Metoda PNF (Prorioceptive Neuromuscular Facilitation)
Proprioceptywne nerwowo-mięśniowe torowanie ruchu (PNF – Proprioceptive Neuromuscular Facilitation) to metoda rehabilitacji oparta na neurofizjologicznych podstawach funkcjonowania ludzkiego ciała. Jej głównym celem jest poprawa koordynacji ruchowej, siły mięśniowej, elastyczności oraz kontroli nerwowo-mięśniowej, co czyni ją niezwykle skuteczną w terapii pacjentów neurologicznych, ortopedycznych, sportowców, a także osób po urazach.
Metoda PNF została opracowana w latach 40. XX wieku przez dr Hermana Kabata, amerykańskiego neurologa, oraz Dorothy Voss, fizjoterapeutkę. Ich celem było stworzenie skutecznego podejścia terapeutycznego dla pacjentów neurologicznych z uszkodzeniami układu nerwowego, np. po udarze mózgu, stwardnieniu rozsianym (SM) czy urazach rdzenia kręgowego. Z czasem metoda PNF znalazła również zastosowanie w sporcie, ortopedii i terapii dziecięcej.
Główne założenia metody PNF
PNF opiera się na kilku kluczowych zasadach:
1. Torowanie ruchu – stymulacja układu nerwowego poprzez odpowiednie bodźce (dotyk, opór, ruch), aby ułatwić i aktywować pożądane wzorce ruchowe.
2. Wzorce diagonalne i spiralne – zamiast izolowanych ruchów prostych, PNF wykorzystuje naturalne, złożone sekwencje ruchów, które odpowiadają fizjologicznym wzorcom poruszania się człowieka (np. skręty tułowia, ruchy ramion i nóg w przeciwnych kierunkach).
3. Zasada całego ciała (Total Body Approach) – aktywność jednej części ciała może wspomagać funkcję innej. Ruchy są analizowane i ćwiczone w kontekście całego organizmu.
4. Facylitacja przez opór – kontrolowany opór stosowany przez terapeutę pomaga aktywować odpowiednie grupy mięśniowe.
5. Indywidualizacja terapii – ćwiczenia są dostosowane do potrzeb, możliwości i celów konkretnego pacjenta.
Techniki stosowane w PNF
- Stretching PNF (rozciąganie z oporem) – technika wykorzystywana szczególnie w sporcie, poprawiająca zakres ruchu i elastyczność mięśni (np. „contract-relax” lub „hold-relax”),
- Rhythmic Initiation – rytmiczne wprowadzenie ruchu, stosowane u pacjentów z ograniczoną inicjacją ruchu,
- Repeated Contractions – powtarzane skurcze dla zwiększenia siły mięśniowej i wytrzymałości,
- Slow Reversal – naprzemienne aktywacje agonistów i antagonistów, wspierające płynność i kontrolę ruchów.
Zastosowanie metody PNF
Metoda PNF znajduje zastosowanie w terapii:
- Pacjentów neurologicznych (np. po udarze, w stwardnieniu rozsianym (SM), chorobie Parkinsona),
- Osób po urazach ortopedycznych (np. operacjach stawu kolanowego, barkowego),
- Sportowców (jako element prewencji urazów i poprawy mobilności),
- Osób z zaburzeniami równowagi i koordynacji,
- Dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym (MPD).
Zalety PNF
- Naturalność ruchów – odwzorowuje codzienne aktywności,
- Wielowymiarowość – poprawia zarówno siłę, zakres ruchu, jak i koordynację,
- Możliwość pracy na różnych poziomach funkcjonowania – od pacjentów leżących po osoby aktywne fizycznie,
- Bezpieczeństwo – dobrze prowadzona terapia PNF jest bezpieczna i komfortowa dla pacjenta.
